...ตอนที่ 3...
การที่ โซคีฮา พบองค์ชายทัมด๊กในหอสมุดหลวง นั้น เป็นความประทับใจมิรู้ลืมของโซคีฮา
โซคีฮา ทำผ้าพันข้อพระบาทและพระชงฆ์ให้องค์ชาย และทั้งคู่ ก็ต่างมีกันและกันเป็นเพื่อน
โซคีฮา ให้ความช่วยเหลือองค์ชายมากมายในเวลาต่อมา ทั้งการฝึกพื้นฐานของวิทยายุทธ์
โซคีฮา เฉลียวฉลาด และเก่งในเชิงต่อสู้ ด้วยพื้นฐานพรสวรรค์ของเธอเอง และการฝึกฝนร่ำเรียนจากเผ่าฮวาเซิน เธอหวังเพียงให้องค์ชาย แคล่วคล่อง สามารถเอาตัวรอด ในอันตรายที่กำลังเผชิญอยู่
ฮยอนโก สังเกตเห็นซารยาง เข้าออกบ้านตระกูลยอนบ่อย ๆ ก็สั่งให้ซูจินี ตามไปสืบราชการลับ ได้ความว่า ท่านหญิงยอนซื้อยาพิษจากซารยางราคาแพงมาก เพียงกินวันละหยด ก็ตายได้ภายใน 1-3 เดือน แล้ว ซูจินี ถูกตำหนิ ที่งานสืบข่าวครั้งนี้ของเธอ ได้ข้อมูลไม่ครบถ้วน ตาม ที่ ฮยอนโก อยากรู้
ฮยอนโก ถามว่า "แล้วเป็นยาอะไรกัน"
ซูจินี ไม่สบอารมณ์ พูดเสียงดังว่า "ข้าต้องเอาชื่อยามาด้วยหรือ"
ฮยอน ยอง เสริมว่า "ไม่ใช่เรื่องยา แต่เจ้าควรไปสืบว่าเอาไปให้ใคร"
ซูจินี เสียงดังขึ้นกว่าเดิมอีก ถามว่า "ข้าต้องสืบเรื่องนี้ด้วยหรือ"
ฮยอนโก บอกว่า "แน่นอน"
ซูจืนี ของขึ้นกว่าเดิม ผุดลุกขึ้น ตบโต๊ะปัง ลอยหน้า พูดอย่างเอาเรื่องว่า "พวกหัวหน้าทาส ท่านทั้งสองคนนั่งเฉยๆ แล้วสั่งให้ข้าทำงานอันตราย ท่านสั่งคนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม ให้ไปทำงานในที่อันตรายที่สุด ข้าวก็ให้กินแค่นิดนิดหน่อยๆ แล้ววันนี้ข้ายังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย ทำไมทำแบบนี้กับข้า...."
ฮยอนโก ต้องเอื้อมมือปิดปาก ฮยอนยอง เอาใจบอกว่า "นี่ นี่ มีขนมหวานนะ" บาซอน ผ่านมาเห็นเข้าใจว่า ซูจินี ถูก ผู้ใหญ่รังแก ซูจินี ทั้งเสแสร้งและเจ้าเล่ห์ตอนวิ่งไปหาบาซอน เรียกบาซอนว่า อาจุมม่า บาซอนเสียงเขียวกับคำว่าอาจุมม่า ซูจินี รีบกลับคำเรียก พี่สาว วิ่งไปซบอก แล้ว ก็ แอบทำหน้าตา เจ่าเล่ห์ และสะใจ นัยน์ตากลอกกลื้ง แป๋วแหว๋ว ล้อเลียน ใส่ ฮยอนโกและฮยอนยอง
บาซอน คือลูกสาวของช่างตีเหล็ก ฮักซูมัลกัล นั่นเอง และยึดอาชีพเดิม คือ ตีเหล็ก
องค์ชายได้ยินได้ฟัง ถึงความเก่งกล้าสามารถของยอนโยแก มาโดยตลอด และเชื่อตามคำบอกกล่าว ว่า ยอน โฮแก คือ กษัตริย์จูชิน ในอนาคตไปด้วย
ยอนโฮแก กลับจากสมรภูมิ ท่าทางสง่างามในขบวนทหาร ประชาชนต้อนรับสองข้างทาง ท่านหญิงยอน ปลาบปลื้มในตัว บุตรชายยิ่งนัก
“เจ้ามาจากสวรรค์ คนป่าเถื่อน จะทำอันตรายเจ้าได้อย่างไร" และสั่งจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะ ใหญ่โต ซูจินี แอบไปหาของกินฟรี และองค์ชายได้นำรางวัลของพระราชทานเป็นทองคำแท่งและงาช้าง เอ หรือเขาแรด (ไม่แน่ใจ)มาให้ พร้อมอ่านคำประกาศเกียรติคุณ ว่า ยอนโฮแกเป็นนักรบ ที่กล้าหาญเก่งกล้าสามารถท่านหญิงบันดาลโทสะ ที่องค์ชายเห็นบุตรชายเธอเป็นนักรบธรรมดา เมื่อถูกพาเข้าไปห้องนอนเพราะ ท่านหญิงเมามากก็ พูดย้ำแต่เรื่อง ยอนโฮแก ต้องเป็นกษัตริย์ และองค์ชายก็ได้ยิน
อันที่จริง ซูจินี ได้เห็นองค์ชายแล้วในงานเลี้ยงนี้แต่ไม่รู้ว่า เด็กชายผู้นี้คือใคร และซูจินี กินเหล้าเก่งมาก
หลังจากกษัตริย์ถูกท่านหญิงยอนวางยาพิษ วันละหยด ทรงอ่อนแอ และอาเจียนเป็น ประจำ
ท่านหญิงยอน ไปหากษัตริย์ นอกจากจะไม่ยอมรับความเป็นกษัตริย์ว่าพระองค์ ไม่มีเลือดสีน้ำเงินแล้วยังข่มขู่ให้พระองค์สละราชสมบัติ และย้ำว่า ทั้งสวรรค์และพิภพรู้ดีว่า ยอนโฮแก เกิดภายใต้ดวงดาวจูชิน องค์ชายได้ยิน เมื่อเข้าไปหาก็พบพระบิดากำลังมีอาการประชวรวาโย
วันหนึ่ง องค์ชายไปยืนดักพบโซคีฮาที่ไร่ชาเขียวขจีเต็มทุ่ง พอคณะนักพรตฝึกหัดสาวรุ่นๆ ชุดขาวเดินเป็นทิวแถว เข้ามาใกล้องค์ชายก็ย่อตัวหลบลง แล้วก็ ค่อย ๆโผล่ พระเศียรและพระพักตร์ขึ้นมามองดู ยิ้มน่ารักแล้วก็หลบลงไปใหม่ เมื่อสาว ๆ แยกย้ายกันไปตามแนวร่องต้นชา โซคีฮา แยกมาเก็บใบชาตามลำพัง องค์ชาย ก็ แอบเขย่าต้นชา เรียกร้องความสนใจ น่ารักซุกซน ไม่แพ้เด็กน้อยซูจินีที่แก่นแก้ว เจ้าเล่ห์แสนกลเหลือประมาณ โซคีฮาเหลียวมองหาว่าใครกันหนอก็ไม่พบผู้ใด ก็เก็บใบชาต่อ แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อองค์ชาย มาอยู่ ใกล้ ๆ ตัวเอง ประทับนั่งยองๆกับพื้นดิน
โซคีฮา ทูลองค์ชายว่า "ที่นี่เป็นไร่สมุนไพรของอารามหลวงไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามา"
องค์ชาย ตอบว่า "ข้ามาเด็ดสมุนไพร เพื่อรักษาอาการอาหารไม่ย่อย เจ้ารู้เรื่องสมุนไพรบ้างไหม"
โซคีฮา ทูลตอบว่า "นักพรตฝึกหัดไม่ได้รับอนุญาตให้พูดกับคนภายนอก"
องค์ชาย แก้ลำโซคีฮา กลับไปว่า "ข้ากำลังพูดกับดอกไม้" ้แล้วองค์ชายก็เด็ดช่อดอกไม้สีเหลืองมาถือในมือช่อหนึ่ง ถามต่อว่า "นี่แน่ะเจ้าดอกไม้ ถ้าข้าต้มใบของเจ้าแล้วดื่มมันจะช่วยแก้อาเจียนได้ไหม"
โซคีฮา ซักถามอาการต่างๆ เพราะรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า นั่นคืออาการประชวรของกษัตริย์ ที่ถูกวางยาพิษ ที่ ซารยาง เป็นคนหามาให้บ้านตระกูลยอน
เธอบอกองค์ชายว่า "ต้องไปดูอาการกษัตริย์เองถึงจะตอบได้"
องค์ชาย บอกโซคีฮา ว่า "ในวังนี้ ทรงเชื่อใจใครไม่ได้ ข้าเชื่อใจเจ้าได้ใช่ไหม ข้าต้องการเชื่อเจ้า โปรดช่วยข้าด้วย"
แล้วองค์ชายก็พาโซคีฮา ไปดูอาการของกษัตริย์
โซคีฮาไปขอยาแก้พิษจาก ซารยาง แทจังโร ก็สงสัยว่า โซคีฮา จะช่วยกษัตริย์ทำไม ส่วนโซคีฮา ก็ถามกลับมา ว่าแทจังโร ต้องการฆ่ากษัตริย์ใช่หรือไม่ แทจังโรไม่สนใจว่ากษัตริย์จะอยู่หรือตายนั่นไม่เกี่ยวกับเรา ข้าสนใจแต่ผู้ที่เกิดภายใต้ดวงดาว กษัตริย์ จูชิน คือยอนโฮแก และยอนโฮแก ก็ ติดตาต้องใจ โซคีฮา ตั้งแต่ การเจอครั้งแรก และในอีกหลาย ๆครั้ง กลายเป็นความรักโซคีฮา ตั้งแต่ ยังวัยเด็กด้วยกัน
เมื่อองค์ชายรู้ว่า ตระกูลยอน เป็นคนวางยาพิษ องค์ชาย ก็ปรึกษาขุนพล โกอูซุง ว่าตระกูลยอนใหญ่โตมีอิทธิพลมากเพียงใด มีกำลังทหาร เท่าไร เมื่อได้คำตอบ องค์ชาย ก็บอกขุนพลว่า ข้าจะไม่เริ่มทำสงคราม ที่อาจจะต้องพ่ายแพ้ แล้วองค์ชายก็ยังไปโยนหินถามทางกับยอนโฮแก เกี่ยวกับเรื่องยาพิษ ยอนโฮแกกลับขบขัน บอกองค์ชายว่า นักรบไม่สู้ด้วยยาพิษอย่าทรงเสียเวลากับเรื่องนี้มากไป และยังคิดชวนองค์ชายไปล่าสัตว์
โซคีฮา มาดู องค์ชาย ฝึกยิงธนู องค์ชายน้อยพระทัยที่พระองค์เองรู้ว่าพระบิดาถูกวางยาพิษแต่ทำอะไรไม่ได้ เหมือนคนขลาดกลัวต้องทำตัวอ่อนแอหลีกเลี่ยงสายตาผู้อื่นเพื่อความอยู่รอด โซคีฮา เล่าว่าตนกำพร้า มีคนอื่นเอามาเลี้ยงดู เขาบอกว่า ความกล้าหาญไม่ได้อยู่ที่การใช้อาวุธต่อสู้ห้ำหั่นกัน นั่นคือความเขลาต่างหาก ความฉลาดต่างหากที่คนกลัว ความฉลาดใช้กลอุบายจับศัตรู การทำบางสิ่งทั้งๆที่กลัวเหมือนการจับเสือโดยใช้กับดัก ต้องใช้ปัญญาเอาชนะ นั่นแหละความกล้าหาญ องค์ชาย บอกกับโซคีฮาว่า คีฮา เจ้าอยู่ข้างข้าเสมอนะ อยู่ในที่ที่ข้าสามารถเห็นหน้าเจ้าตลอดเวลา ( ประโยคนี้มีความหมายกับโซคีฮามาก).
แล้วองค์ชาย ก็ เชิญ ท่านหญิงยอนมาพบที่วังหลวง ในขณะที่ยอนโฮแก ก็อยู่ลานหน้าวังหลวง และถูกทหารองครักษ์ล้อมคุมเชิงไว้ องค์ชาย ใช้ศีรษะของหมอหลวงและขวดยาพิษเป็นหลักฐาน และบอกว่า ว่าหมอหลวงสารภาพความจริงแล้ว มีหนังสือคำสารภาพด้วย ทั้งพูดบีบบังคับว่าตระกูลยอนต้องมีคนรับผิดชอบในการวางยาพิษกษัตริย์ และองค์ชายไม่อยากให้ยอนโฮแก ต้องเจ็บปวด ( แต่เรื่องกลับกลายเป็น ยอนโฮแก ทั้งเจ็บปวด เคียดแค้น และคิดแต่จะต้องแก้แค้นคืน โดยองค์ชายก็ไม่คาดคิดที่ท่านหญิงยอนฆ่าตัวตาย แล้วโยนความแค้นทั้งปวงของ เสนาบดียอนและ ยอนโฮแก ไปลงที่ตัวองค์ชาย)
ท่านหญิงยอนแค้นใจเป็นที่สุด แทบกระอักโลหิต กล่าวดูถูก ว่าเจ้ากล้าอย่างไรมาร่วมสายเลือดกับข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรมาเรียกข้าว่าป้า เจ้าเป็นคนร้ายกาจมีพิษสง แล้วก็คว้าขวดยาพิษเดินออกมานอกห้อง
ยอนโฮแก วิ่งขึ้นไปหามารดา ที่กินยาพิษเข้าไปท่านหญิงขอคำสัญญาจากโฮแก เป็นกษัตริย์ จัดตั้งชาติใหม่ภายใต้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์และให้ ระวังองค์ชายจอมปลอม ที่ฉลาดและร้ายกาจ ยิ่งกว่าอสรพิษ ..
ยอนโฮแก เล่าให้เสนาบดี ฟังว่า ท่านหญิง บอก อะไรตนเองบ้าง อย่างแค้นใจ คิดแก้แค้น จะไปถามองค์ชายหากไม่ไดคำตอบจะฆ่า องค์ชาย
องค์ชายมาเคารพศพท่านหญิงยอน โดยหิ้วกล่องใส่ศรีษะของหมอหลวงมาด้วย ยอนโฮแกฮึดฮัดใส่องค์ชาย และโกรธจัดที่องค์ชาย เล่าว่า หมอหลวงสารภาพ ว่าท่านหญิงยอน อยู่เบื้องหลังการวางยาพิษกษัตริย์
