Song Ji Na : Script Writer
Gualsan : Translated from Korean to English
Kelly : Translated from English to Thai
Amornbyj & Kelly : Thai Story from English Script
...ตอน ที่ 24 สคริปต์ 1/3...
Hi sisters,
The writer Song Jina has shared the script of the episode 24 on her blog. Here is the last 1/3 of the script that is different from the broadcasted drama. As the early 2/3 is identical to the drama that we've already seen, my translation starts from the part after Ajik has been kidnapped.
I wish if the last episode was finished like this, but I think it was physically impossible to do so. There is a news that the producing team will modify CG and give some more touch to the story before it is aired in other countries.
After reading this script, the Korean viewers are pleading to reproduce the last episode.... after the actor and the director recover. They say that they can wait. I don't think it will be possible, though.
The script is much better than the actual drama, but I don't think it is wise of the writer to post it on her blog. The production of the drama was delayed mainly because of her, and now she shows that her writing was not bad. I don't think she could be excused from the blame.
ต้นฉบับตามสคริปต์ 1/3 ของ คุณ ซงจีนา ส่วนที่ปรากฏในละคร จริง ๆ ถือว่า เป็น สคริปต์ ที่ 2/3 แปลจาก ภาษาเกาหลี เป็น ภาษาอังกฤษ โดย คุณ GAULSAN แปล อังกฤษ เป็นไทย และเล่า โดย คุณ KELLY J. SIRIPOONYA. แห่ง TWSSG TEAM
ด้วย ความจำเป็น หลายประการ จึง ต้องมีบทจบ ตามสคริปต์ ที่ 2/3 และยกเลิก สคริปต์ที่ 1/3
Amornbyj ขอสร้างจินตนาการใส่ภาพ ประกอบตามคำเล่าของ คุณ KELLY เพื่อไม่ให้ เรื่อง ห้วนสั้นเกินไป
* Abullansa
Hogae is about to leave for the battle.
Kiha: It's time to end everything. Go and bring him here.
Hogae: I should bring him alive.
Kiha: ... I have something to tell him. After I tell my words and after he listens to my words, take his heart.
Hogae: We take the heart of the King of Jyooshin, release the power of the heaven, and then...
Kiha: It is the power to control rain, winds, and clouds. Now it will belong to the people of the earth. We won't have to rely on the heaven from then on.
Hogae: May I ask you? What are you going to tell him?
Kiha: Well.... what am I going to tell him? Maybe I will realize when I meet him.
Hogae: Are you going to kill him with your hands?
Kiha: I've already stabbed his heart before.
Hogae: You told me last time that you were going to die with him.
Kiha: (smiles) Come back soon. I will wait you here.
Hogae walks a couple of steps, looks back at Kiha as if it is the last moment he sees her, and then walks out.
------ abridged
* Megalith
Kiha puts the symbols on the altar.
As she puts each symbols one by one on the alter, red light start to emit from the megalith and it grows stronger.
------ abridged
* battle field
Damdeok raises his head and looks at Abullansa.
That gaze leeds to the Priest who is standing at the top of the stairs of Abullansa, as if they are looking at each other.
Damdeok on his horse starts to run toward Abullansa, and fights with the enemy that are on his way.
Hogae saw Damdeok, and runs on his horse towards Damdeok.
As Hogae comes forth, Taewang soldiers try to attack him.
However, Hogae is too strong, and only Damdeok comes into his sight.
Damdeok is heading to Abullansa.
* another pIace of the battle field
Cheoro saw damdeok running towards the temple. Cheoro starts to run after Damdeok. Joomoochi also starts to run after Damdeok.
Damdeok looks at one side. Hogae is coming.
Damdeok looks at the other side. Suzini is running near by.
Damdeok shouts to Suzini.
Damdeok: Go ahead. Go and find the child.
Suzini runs ahead.
Damdeok turns his horse toward Hogae.
* Kiha is standing in front of the megalith, touches it. She is waiting.
The megalith is vigorously vibrating and emitting red light.
*Hogae + Damdeok
Damdeok and Hogae are running towards each other.
They start a severe fight.
Hogae hears Kiha's voice, 'Come back soon. I will wait you here.'
Hogae: (shouting) She wants to talk with you. Shall I let you go?
Damdeok barely blocks Hogae's mad sword.
* Abullansa
Suzini is running on her horse towards Abullansa, there are too many soldiers on her way. She keeps shooting arrows, but they are too many.
When Suzini was about to surrounded by the enemy, Heukgae and a dozen of his men appears to help her. The soldier who were attacking Suzini is slayed by Heukgae. Suzini looks back and finds Heukgae.
Suzini also finds an enemy who is about to attack Hekgae. Suzini prepares to shoot arrow.
Heukgae: (while fighting) Dont stand dallying. Go on!!
Suzini, in tears, keeps running. Heukgae is blocking the enemy.
Heukgae is stabbed. He still fights. He is stabbed again.
He grabs a soldier who is trying to run after Suzini.
He tries to keep fighting, but there are too many enemies around him.
Suzini runs towards Abullansa, she is crying.
*Damdeok +Hogae
Damdeok attacks Hogae. Both of them are on the ground now.
Damdeok anxiously looks at Abullansa, which is in the back of Hogae.
DD: Is it you? Did you kidnap my son? (while attacking Hogae)
Hogae steps back in surprise.
DD: Is that what you want? Are you going to stabb the heart of an innocent child, and steal the power of heaven?
Will she be there, too?
Damdeok attacks in anger.
Hogae: (while defending Damdeok's sword) Your son?
Damdeok: Yes, my son. My son who was born from the woman who killed my father.
Hogae giggles, and then attacks Damdeok.
The power was so strong that Damdeok steps back.
Hogae stops fighting and starts to talk.
Hogae: No, she didn't.
Damdeok: Shut up and get out of my way.
Damdeok attacks Hogae. Hogae doesn't move.
Damdeok's sword is deep in Hogae's shoulder.
Damdeok stops in surprise.
Hogae: Your father killed himself, just like my father.
He wanted you to become that fu-cking king.
They didn't ask us what we wanted, and died as they wanted.
Damdeok drops his sword and steps back.
He is so shocked that he cannot speak a word.
Hogae: She couldn't tell you the truth. Auugh!
Hogae pulls Damdeok's sword while screaming.
The sword drops on the ground. Hogae holds his sword with his left hand.
Hogae: You must understand her, that will leave me less regret.
She is such a woman, who has been so loyal to you, and that's why I couldn't win her love.
Hogae shouts to Damdeok, who was standing motionless in shock.
Hogae: Pick up your sword. Let's end this properly.
Damdeok looks at his sword on the ground, but doesn't move.
Hogae attacks with a shout.
Damdeok, as a reflex action, tumbles on the ground, holds his sword, and swings it.
The sword stabs Hogae, who had no will to defend.
Hogae falls on his knees.
Damdeok: (shouting) Why!!
Hogae pulls out the sword.
Damdeok: Why didn't anyone tell me, why!!!
Hogae: (on his knees, even smiling,) Becuase you are the king of Jyooshin.
Hogae is falling on the ground. Damdeok holds him.
Soldiers of Hooyeon is approaching Damdeok to attack, but General Kho and his soldiers come and stop them.
Not aware of the battle going around, Damdeok and Hogae continues to talk.
Damdeok: Coime on,
Hogae: Make her live. You can do it. I couldn't.
Damdeok: Hogae.
Hogae: Go, the king of Jyooshin... and my old.... friend.
Hogae dies.
Geneal Kho and his soldiers are fighting against soldiers of Hooyeon.
General Kho shouts to Damdeok.
Gen K: You must go, your majesty.
* Abullansa
The Priest is running in a hurry.
Priest: Don't let anybody come in here. Don't allow anyone to bother me.
The Hwacheons runs out.
* Other pIace inside Abullansa
Suzini managed to hide in the temple. She is looking for Ajik.
* Megalith
Kiha looks back. The priest brings the child. The child is scared.
Priest: We don't have time. Our last defence line is broken. They are coming.
Kiha: Who is he?
Priest releases the child. The child tries to run away.
The black smoke comes out from the priest's hand, and reaches the child.
The child faints. Kiha holds the fainting child.
As walking towards the altar,
Priest: (as walking towards the altar) Bring him here. We don't have much time.
Kiha: Tell me. Who is this child?
Priest: What are you waiting for?
This is the moment that we have waited for two thousand years.
Bring him here.
Kiha: (shouting) Answere me!
Priest: Be wide awake, the shaman of fire.
Yon Hogae cannot bring the heart of the king. That child has the heavenly blood.
Kiha: Heavenly... blood?
The Priest throws his dagger aiming at the child. Kiha tries to protect the child. That moment, the dagger is reflected by the child's power.
*****************************
เรื่องต่อไปนี้ เล่าต่อจาก การที่อาจิ๊ก ถูก องครักษ์กัมดง พามาที่วัดอาบูลันซา และทัมด๊ก ทรงยกกำลัง ทหาร 4 หมื่นนาย มายังสมรภูมิรบ มีทหารของยาน และ ฮวาเซิน 1 แสน นาย
ที่วัด อาบูลันซา
โซคีฮา เดินมากับ ยอนโฮแก ในชุดเกราะ ดูงามสง่ามีราศี สมเป็น ผู้บัญชาการกองทัพใหญ่ มีกำลังทหาร 1 แสนนาย ( เพราะ พ่อ ยุนแทยอง ไว้ผมทรงใหม่ ด้วย แต่เป็นทรงเดียว กับในบท 2/3 )กำลังจะออกสู่สนามรบ โซคีฮา ในชุดอลังการ ของนักพรตหญิงสูงสุดแห่งไฟ (ชุดเดียวกับใน 2/3เหมือนกัน)
โซคีฮา : ถึงเวลาที่จะจบเรื่องราวทุกอย่างแล้ว ท่านจงไปและนำ ชายผู้นั้นมาที่นี่เถิด
ยอนโฮแก : ข้า.. ควรนำ ชายผู้นั้น มาที่นี่ ทั้งที่ยังมีลมหายใจไหม ?
โซคีฮา : ข้ายังมีเรื่องบางอย่างจะบอกเขา หลังจากที่ข้าบอกสิ่งนั้น และ เขาได้รับรู้ข้อความนั้นแล้วข้าก็จะควักหัวใจของชายผู้นั้นออกมา
ยอนโฮแก : เมื่อเราควักหัวใจของกษัตริย์จูชิน และปลดปล่อยพลังแห่งสรวงสวรรค์ออกมาแล้ว หลังจากนั้น...
โซคีฮา : พลังนี้สามารถบัญชาหยาดพิรุณ พลวายุ และเมฆเมฆาได้ตามปรารถนา จากนั้นไป พลังแห่งสรวงสวรรค์จะถูกครอบครองโดยมนุษย์แห่งโลกพิภพ พวกเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาสวรรค์อีกต่อไปแล้ว
ยอนโฮแก : ข้าขอถามท่านได้ไหม ว่าท่านมีเรื่องอะไรจะบอกกับชายผู้นั้น
โซคีฮา อึกอัก ไม่อยากบอก ยอนโฮแก : เอ่อ... เรื่องที่ข้าจะบอกกับเขาหรือ ? บางที ข้าอาจรู้เมื่อได้พบเขาแล้ว ( หรือว่า บางที โซคีฮา แค่ อยากพบ ทัมด๊ก ที่ยังมีลมหายใจอยู่ เท่านั้น)
ยอนโฮแก : ท่านจะฆ่า ชายผู้นั้น ด้วยมือ ของท่านเองอย่างนั้นหรือ ?
โซคีฮา : ข้าเคยใช้ดาบแทงที่หัวใจของเขามาก่อนแล้ว
ยอนโฮแก : แต่ครั้งนั้น ท่านบอกข้าว่าท่านจะตายพร้อมกับเขา
โซคีฮา (ยิ้มปลอบใจ และกล่าวตัดบท) : ขอให้ท่าน รีบกลับมา ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่
ยอนโฮแก เดินออกมา แต่เพียงไม่กี่ก้าว ก็หันกลับมามอง โซคีฮา (ด้วยความรู้สึกอาลัยอาวรณ์)หรือว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ยอนโฮแก จะได้เห็น โซคีฮา เสียแล้ว
แล้ว ยอนโฮแก ก็ตัดใจ เดินจากไป
ที่ลานของอาบูลันซา หน้า แท่งหิน ที่ตั้งตระหง่าน
ผู้อาวุโส ของฮวาเซิน ถือกล่องใส่สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ มาค้อมกายส่งให้ โซคีฮา โซคีฮา เปิด ฝากล่องออก หยิบสัญลักษณ์ แต่ละชิ้น ออกมาวางเรียงกัน ที่ แท่นบูชา แล้วก็ปรากฏ มีแสงแดงจ้าสว่างเรือง ออกมาจาก แท่งหิน นั้น และประกายแสง ยิ่งแดงจัดจ้าขึ้นทุกที
ในสนามรบที่ทุ่งราบ
(มีความรู้สึกว่า เป็นฉาก ที่มี ทหาร ยาน และฮวาเซิน เป็น แสน ตั้งกองทหารรับ กองทหารของโคคุเรียว และ มี วัดอาบูลันซา อยู่ด้านหลังของทุ่งราบอันป็นสมรภูมิรบในครั้งนี้)
กองทัพทั้งสองฝ่ายประจันหน้ากัน ในระยะห่าง
ทัมด๊กเงยพระพักตร์ขึ้นทอดพระเนตรไปยังอาบูลันซา สายพระเนตรจดจ้องไป ที่ แทจังโร ที่ยืน อยุ่ที่บันไดขั้นสุดท้ายของวัดอาบูลันซา ในขณะที่เหล่าฮวาเซินต่างหันมาสบตากัน(ด้วยระยะห่าง และทหารที่ขวางหน้ามีเป็นแสน ประโยคนี้น่าจะสื่อว่า ทัมด๊ก ทรงทอดพระเนตรเลยไกลจากกองทหารของยานและฮวาเซิน และเห็น อาบูลันซา อยู่ลิบๆไม่ได้สนพระทัย ทหารที่ขวางหน้าอยู่ใน ส่วนใน อาบูลันซานั้น มีแทจังโรยืนอยู่บันไดขั้นบนสุด เป็นการตัดภาพ 2 ภาพ มาต่อกัน )
ทัมด๊ก ทรงม้ามุ่งหน้าไปยังอาบูลันซา โดยต้องปะทะกับทหารยาน และฮวาเซินไปตลอดทาง ทัมด๊ก ทรง ฆ่า และฆ่า ทหารยานและฮวาเซินที่ขวางทาง
ยอนโฮแกเห็น ทัมด๊ก มุ่งหน้าไป อาบูลันซา จึงเร่งควบม้าติดตาม ทัมด๊ก ไป ทหารโคคุเรียว เข้ามาขัดขวาง แต่ ยอนโฮแกนั้น ฝีมือเลิศล้ำเชี่ยวชาญชำนาญศึก จึงฆ่า ทหารโดคุเรียวไปมากเช่นกัน และขี่ม้าตามติด ทัมด๊ก ไปอย่างไม่ลดละ
อีกฟากหนึ่งของสนามรบ
ชอโรเห็น ทัมด๊ก ทรงม้ามุ่งหน้าสู่ อาบูลันซา จึงชักม้าออกติดตาม ทัมด๊กไป จูมูชิก็เช่นกัน ( เพื่อมาทำหน้าที่ ผู้พิทักษ์ กษัตริย์จูชินไง)
ทัมด๊ก ทรงเหลียวพระพักตร์มา ด้านที่ ยอนโฮแกกำลัง ติดตามพระองค์ และใกล้เข้ามา และอีกด้านหนึ่งนั้น ก็ทรงทอดพระเนตรเห็น ซูจินี อยู่ไม่ไกลพระองค์นักเช่นกัน ทรง ร้องเรียก ซูจินี และมีพระบัญชาว่า : เจ้าล่วงหน้าไปก่อน ไปตามหาอาจิ๊ก ไปเร็วเข้า
ซูจีนี รับสนองพระบัญชา เร่งกระตุกบังเหียนม้า ให้ โจนทะยาน เร็วขึ้นอีก มุ่งหน้าสู่อาบูลันซา ทัมด๊ก ทรงชักม้าหันกลับ บ่ายหน้าไปสู่ยอนโฮแก แทน
ในลาน แท่งหิน ที่วัดอาบูลันซา
โซคีฮายืนอยู่เบื้องหน้าแท่งหิน เอื้อมมือไปสัมผัส แท่งหินที่ตั้งตระหง่าน มาเนิ่นนาน เคียงคู่ ฮวาเซิน รอคอยด้วยใจจดจ่อ แท่งหินยิ่งมีการสั่นสะเทือนรุนแรง และเรืองแสงแดงจ้ายิ่งขึ้น
ที่สมรภูมิรบ
ในที่สุด ทัมด๊ก และยอนโฮแก ก็มาประจันหน้า ซึ่งกันและกัน โดยไม่ต้องกล่าวถ้อยคำอารัมภบท ใด ใด ทัมด๊ก ชักพระแสงดาบ ออกมา ยอนโฮแก ก็ชักดาบเช่นกัน ดาบกระทบกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า ( เพราะทัมด๊ก ทรงปรารถนา จะบุกเข้าไป วัด อาบูลันซา ให้เร็วที่สุด )
ยอนโฮแก แว่วได้ยินเสียงของโซคีฮาที่บอกประโยคสุดท้ายว่า..... ขอให้ท่านรีบกลับมา ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่....
ยอนโฮแก ตระโกน ทูลว่า: นางมีเรื่องจะบอกกับพระองค์ ข้าควรปล่อยท่านไปหรือไม่ ? แล้วก็ใช้ดาบฟาดฟัน ทัมด๊ก อย่างบ้าคลั่ง ทัมด๊ก รับดาบที่ รุนแรงตามอารมณ์ของยอนโฮแกทรงหลบหลีกได้อย่างหวุดหวิด
ณ อาบูลันซา
ซูจีนี ควบม้าบุกตะลุยฝ่า ทหารของยานและฮวาเซิน เพื่อ จะเข้าสู่ อาบูลันซา แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย ซูจินี ยิงธนู เพื่อเบิกทางเข้าไปแต่ว่าทหารยานและฮวาเซินนั้นมีจำนวนมากมาย และ หนุนเนื่องกันเข้ามา ขัดขวางไม่ขาดสายจน ซูจีนี อยู่ท่ามกลางทหารฝ่ายตรงข้าม ฮึกแกและทหารฝ่ายโคคุเรียว ตามเข้ามาช่วย ซูจินี เข่นฆ่าทหารของข้าศึกที่จู่โจม ซูจีนี อยู่ จนซูจินี สามารถ รุกคืบไปข้างหน้า ได้ แต่เมื่อ ซูจินี เหลียวหันหลังกลับมาดู ฮีกแก ก็พบว่า ฮีกแก เอง กลับอยู่ในวงล้อมของข้าศึกแทน กำลังต่อสู้ อย่างดุเดือด ซูจินี ยกธนูขึ้นเล็งเตรียมปล่อยลูกธนู แต่ ฮีกแก กลับ บอกว่า : เจ้าอย่ามัวเสียเวลาชักช้า รีบไปเร็ว เร็วเข้าซี
ซูจีนี น้ำตากลบดวงตา ฮึกแกยังคงต้านข้าศึกไว้เต็มความสามารถ แม้จะถูกดาบศัตรูจ้วงแทง ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังคงสู้ไม่ถอย ฮึกแกโดนแทงอีกครั้ง เมื่อเข้าขวางข้าศึกที่จะตามซูจีนีไป แต่ ฮีกแกยังคงสู้และสู้ต่อไป ( คุณปู่ แม่ทัพ ของจูมูชิ สู้ แบบ ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชาย ฮีกแก ต้องไว้ชื่อ ให้โลกลือ เผ่าจุนโน )หากแต่เหล่าอริร้ายมากมายนั้นล้อมไว้หมดทุกด้าน ซูจีนียังคงขี่ม้าวิ่ง ฝ่าเข้าไปอย่างไม่ย่อท้อ เพื่อจะไปให้ถึง อาบูลันซา ทั้งน้ำตา ห่วง ก็ แสนห่วง ฮีกแก ผู้ ที่ ยังไม่เป็นแต่ก็เหมือน พ่อบุญธรรม ของซูจินี เอง แต่ข้างหน้า นั้นเล่า มี อาจิ๊ก หลานชาย ที่ได้ ฟูมฟัก เลี้ยงดู มาด้วยความรักเอ็นดู ถึง 8 ปี ไม่ใช่ลูก ก็เหมือนลูก เช่นกัน
ใน สนามรบ
ทัมด๊ก และ ยอนโฮแก ต่างลงจากหลังม้าต่อสู้กันบนพื้นราบของสมรภูมิ
ทัมด๊ก ทอดพระเนตรไปยังอาบูลันซาที่ตั้งอยู่ทางเบื้องหลังของ ยอนโฮแกอย่างร้อนพระทัย ทรงปรารถนา จะไปให้ถึง อย่างเร็วที่สุด แต่เพราะยอนโฮแก เข้ามา นัวเนีย ประชิด ติดพระองค์ พัลวันพัลเก ด้วยเพลงดาบที่รุนแรง ทำให้ ยังเข้าไปไม่ถึง อาบูลันซา
ทัมด๊ก ทรงถามยอนโอแก ในระหว่างที่ต่อสู้กันอยู่นั้นว่า : เป็นเจ้าหรือ ? เจ้าใช่ไหมที่ลักพาลูกชายของข้าไป ?
ยอนโฮแกถอยหลังอย่างตกใจ
ทัมด๊ก : นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าต้องการ? เจ้าจะแทงดาบลงบนหัวใจของเด็กน้อยไร้เดียงสาผู้หนึ่งเพียงเพื่อขโมยพลังแห่งสรวงสวรรค์เช่นนั้นหรือ ? แล้วนางล่ะ นางอยู่ที่นั่นด้วยใช่ไหม ?
ทัมด๊ก ฟันพระแสงดาบเข้าใส่อีกครั้งอย่างกริ้วจัด
ยอนโฮแก ยกดาบขึ้นรับพระแสงดาบดาบของทัมด๊ก ย้อนทูลถามว่า : ลูกชายของพระองค์อย่างนั้นรึ ?
ทัมด๊ก : ใช่! ลูกชายของข้า.. ลูกชายที่เกิดจากหญิงที่ฆ่าเสด็จพ่อของข้า
ยอนโฮแกหัวเราะหยัน แล้วฟันดาบไปที่ ทัมด๊ก ตอบโต้กลับไปอีกครั้ง แรงที่ฟันลงไปครั้งนี้ ทำให้ทัมด๊ก ทรงเซไปด้านหลัง
แล้วยอนโฮแก ก็หยุด การใช้ดาบฟาดฟัน และ ทูล ว่า : ไม่ใช่หรอก นางไม่ได้ทำ
ทัมด๊ก : เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว หลีกทางให้ข้า
ทัมด๊ก ใช้พระแสงดาบฟาดฟัน ยอนโฮแกอีกครั้ง แต่คราวนี้ ยอนโฮแก ไม่ได้หลบหลีก ทำให้พระแสงดาบของ ทัมด๊ก ฟันลงบนไหล่ของยอนโฮแกเต็มแรง
ทัมด๊ก ทรงตกพระทัย
ยอนโฮแก : พระบิดาของพระองค์ ทรง อัตวินิบาตกรรม (ฆ่าตัวตาย) พระองค์เอง เช่นเดียวกับท่านพ่อของข้า กษัตริย์พระองค์ก่อนทรงปรารถนาให้ท่านขึ้นเป็นกษัตริย์งี่เง่าที่พวกเขาโง่งมหลงรอคอย กันมาแสนนาน พวกเขาทั้งสองเหมือนกัน ต่างไม่เคยถามว่าเราปรารถนาสิ่งใด แล้วก็พากันตายแบบที่พวกเขาอยากทำกัน
ทัมด๊ก ทรงปล่อยพระหัตถ์จากพระแสงดาบ พระบาทก้าวถอยหลัง ทรงสะเทือนพระทัย ในสิ่งที่ทรงได้ยิน อยู่ในขณะนั้นจนมิอาจดำรัสประโยคใดได้
ยอนโฮแก : นางไม่ได้บอกความจริงแก่พระองค์ ไม่ อ๊ากกกก..!
ยอนโฮแกดึงพระแสงดาบของทัมด๊กออกจากไหล่พร้อมอุทานอย่างเจ็บปวด
พระแสงดาบนั้นตกลงบนพื้นดิน โฮแกประคองถือดาบของตนไว้ด้วยมือซ้าย
ยอนโฮแก : พระองค์ไม่ควรเข้าใจนางผิด.. มันคงทำให้ข้าเสียใจน้อยลง นางเป็นเพียงอิสตรีที่ภักดียิ่งต่อพระองค์
และนั่นเป็นเหตุให้ข้าไม่อาจเอาชนะใจนางได้ จนแม้บัดนี้
ยอนโฮแกตะโกนใส่ทัมด๊กที่ยังคงทรงนิ่งอยู่เพราะสะเทือนพระทัย กับสิ่ง ที่ยอนโฮแก พูดออกมา
ยอนโฮแก : หยิบดาบของพระองค์ขึ้นมา แล้วจบเรื่องนี้เสีย
ทัมด๊ก ทรงทอดพระเนตรพระแสงดาบของพระองค์ที่หล่นอยู่บนพื้น ทว่ามิได้ขยับพระองค์แต่อย่างใด
ยอนโฮแกเข้าจู่โจมพร้อมตวาดเสียงดัง
ทัมด๊ก ทรงกลิ้งพระองค์หลบไปบนพื้นโดยสัญชาติญาณ พลันทรงคว้าพระแสงดาบและเหวี่ยงออกไป
พระแสงดาบดาบนั้นพุ่งเสียบ ยอนโฮแกผู้มิเหลือกำลังใจจะปัดป้อง ยอนโฮแกทรุดตัวลงบนพื้นดิน
ทัมด๊ก ทรงตะโกน : เพราะเหตุใด ! ทำไม
ยอนโฮแกดึงพระแสงดาบออก
ทัมด๊ก : เพราะเหตุใดจึงไม่มีใครบอกข้า! ทำไม !
ยอนโฮแก แม้ทรุดกายคุกเข่าแต่ยังยิ้มทูลว่า : ก็ เพราะพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์แห่งจูชิน
ยอนโฮแกล้มลงบนพื้น ทัมด๊ก ทรงประคองร่างของยอนโฮแกไว้ ทหารยาน-ฮวาเซินกำลังจะกรูเข้ามาจะรุม ทัมด๊ก แต่ ขุนพลโกและเหล่าทหารฝ่ายโคคุเรียวมาทันเหตุการณ์ และหยุดทหารยาน-ฮวาเซินไว้ได้
โดยมิได้สนใจความเป็นไปในสนามรบรอบด้านเลย ทัมด๊ก และ ยอนโฮแกยังคงพูดจากันต่อ
ทัมด๊ก : เร็วๆ เข้า..
ยอนโฮแก : โปรดทำให้นางมีชีวิตอยู่ต่อไป พระองค์ทรงทำได้ แต่ข้านั้นไม่อาจ...
ทัมด๊ก ทรงเสียพระทัย ที่มิได้ทรงมีเจตนา จะฆ่า ยอนโฮแก เลยแม้แต่น้อย ได้แต่ตรัสเรียก อย่างเศร้าพระทัย : โฮแก...
ยอนโฮแก : ไปสิ ! กษัตริย์จูชิน.. และ.. เพื่อนเก่าของข้า..
ยอนโฮแกสิ้นใจแล้ว แม่ทัพโกและเหล่าทหารหาญยังคงต่อสู้ต่อต้านทหารฝ่ายยานและฮวาเซินอย่างเต็มกำลัง แม่ทัพโก ตะโกนกราบทูล เตือน ทัมด๊ก ที่ยังทรงเสียพระทัย กับการจากไปของยอนโฮแก : ฝ่าบาทเสด็จพระราชดำเนินเถิดพะย่ะค่ะ
วัด อาบูลันซา
แทจังโรเดินมาอย่างรีบเร่ง หันไปสั่งทหาร ฮวาเซิน
แทจังโร : อย่าให้ผู้ใดเข้ามาได้! อย่าให้ ผู้บุกรุกเข้ามารบกวนข้า!
เหล่าสาวกแห่งฮวาเชินต่างพากันรีบออกไป
อีกด้านหนึ่ง ภายใน อาบูลันซา
ซูจีนี แอบเข้ามาใน อาบูลันซาได้ พยายามตามหาอาจิ๊ก
ณ เบื้องหน้า แท่งหิน
โซคีฮาเหลียวมาเห็น แทจังโรนำเด็กชายผู้หนึ่ง ที่ชั้นบนสุดของบันได ใช้มือวางกลางกระหม่อมเด็กน้อยกำลังตื่นกลัว ค่อยๆพาเดินลงบันไดมา
แทจังโร : เราไม่มีเวลาเหลือแล้ว แนวหลังของเรากำลังจะพ่ายแพ้ พวกนั้นกำลังมา
โซคีฮา : เด็กคนนี้เป็นใคร?
เมื่อลงมาถึงลาน ชั้นล่าง แทจังโรก็ ปล่อยตัวอาจิ๊ก อาจิ๊กพยายามจะวิ่งหนี ทว่ากลุ่มควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากมือของแทจังโรและคว้าเอาตัวอาจิ๊กไว้ได้ อาจิ๊กหมดสติไป
โซคีฮา เข้ามา อุ้มอาจิ๊กไว้ ด้วยสัญชาตญาณ
แทจังโร ที่อยู่ข้างแท่นบูชา : นำเด็กนั่นมานี่ พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้ว
โซคีฮาอุ้มร่างอาจิ๊กที่ไร้สตินั้นขึ้น เดินไปยังแท่นบูชา
โซคีฮา : บอกข้าสิ! เด็กคนนี้เป็นใคร ?
แทจังโร : เจ้ายังรอหาสิ่งใดอีก ?
โซคีฮา ตะโกน : ตอบข้ามา !
แทจังโร : ตั้งสติให้ดีสิ นักพรตหญิงแห่งไฟ.. ยอนโฮแกไม่อาจนำหัวใจกษัตริย์จูชินมาให้เราได้แล้ว แต่ทว่าเด็กนั่นมีสายโลหิตแห่งสวรรค์
โซคีฮา : สายโลหิต.. แห่งสวรรค์.. เช่นนั้นหรือ ?
แทจังโรขว้างดาบสั้นเล็งไปที่ อาจิ๊ก โซคีฮาพยายามปกป้องอาจิ๊กไว้ แต่แล้ว ดาบสั้นของ แทจังโรกลับกระเด็นออกไปด้วยพลังบุญญาธิการของอาจิ๊ก เอง
Gualsan : Translated from Korean to English
Kelly : Translated from English to Thai
Amornbyj & Kelly : Thai Story from English Script
...ตอน ที่ 24 สคริปต์ 1/3...
Hi sisters,
The writer Song Jina has shared the script of the episode 24 on her blog. Here is the last 1/3 of the script that is different from the broadcasted drama. As the early 2/3 is identical to the drama that we've already seen, my translation starts from the part after Ajik has been kidnapped.
I wish if the last episode was finished like this, but I think it was physically impossible to do so. There is a news that the producing team will modify CG and give some more touch to the story before it is aired in other countries.
After reading this script, the Korean viewers are pleading to reproduce the last episode.... after the actor and the director recover. They say that they can wait. I don't think it will be possible, though.
The script is much better than the actual drama, but I don't think it is wise of the writer to post it on her blog. The production of the drama was delayed mainly because of her, and now she shows that her writing was not bad. I don't think she could be excused from the blame.
ต้นฉบับตามสคริปต์ 1/3 ของ คุณ ซงจีนา ส่วนที่ปรากฏในละคร จริง ๆ ถือว่า เป็น สคริปต์ ที่ 2/3 แปลจาก ภาษาเกาหลี เป็น ภาษาอังกฤษ โดย คุณ GAULSAN แปล อังกฤษ เป็นไทย และเล่า โดย คุณ KELLY J. SIRIPOONYA. แห่ง TWSSG TEAM
ด้วย ความจำเป็น หลายประการ จึง ต้องมีบทจบ ตามสคริปต์ ที่ 2/3 และยกเลิก สคริปต์ที่ 1/3
Amornbyj ขอสร้างจินตนาการใส่ภาพ ประกอบตามคำเล่าของ คุณ KELLY เพื่อไม่ให้ เรื่อง ห้วนสั้นเกินไป
* Abullansa
Hogae is about to leave for the battle.
Kiha: It's time to end everything. Go and bring him here.
Hogae: I should bring him alive.
Kiha: ... I have something to tell him. After I tell my words and after he listens to my words, take his heart.
Hogae: We take the heart of the King of Jyooshin, release the power of the heaven, and then...
Kiha: It is the power to control rain, winds, and clouds. Now it will belong to the people of the earth. We won't have to rely on the heaven from then on.
Hogae: May I ask you? What are you going to tell him?
Kiha: Well.... what am I going to tell him? Maybe I will realize when I meet him.
Hogae: Are you going to kill him with your hands?
Kiha: I've already stabbed his heart before.
Hogae: You told me last time that you were going to die with him.
Kiha: (smiles) Come back soon. I will wait you here.
Hogae walks a couple of steps, looks back at Kiha as if it is the last moment he sees her, and then walks out.
------ abridged
* Megalith
Kiha puts the symbols on the altar.
As she puts each symbols one by one on the alter, red light start to emit from the megalith and it grows stronger.
------ abridged
* battle field
Damdeok raises his head and looks at Abullansa.
That gaze leeds to the Priest who is standing at the top of the stairs of Abullansa, as if they are looking at each other.
Damdeok on his horse starts to run toward Abullansa, and fights with the enemy that are on his way.
Hogae saw Damdeok, and runs on his horse towards Damdeok.
As Hogae comes forth, Taewang soldiers try to attack him.
However, Hogae is too strong, and only Damdeok comes into his sight.
Damdeok is heading to Abullansa.
* another pIace of the battle field
Cheoro saw damdeok running towards the temple. Cheoro starts to run after Damdeok. Joomoochi also starts to run after Damdeok.
Damdeok looks at one side. Hogae is coming.
Damdeok looks at the other side. Suzini is running near by.
Damdeok shouts to Suzini.
Damdeok: Go ahead. Go and find the child.
Suzini runs ahead.
Damdeok turns his horse toward Hogae.
* Kiha is standing in front of the megalith, touches it. She is waiting.
The megalith is vigorously vibrating and emitting red light.
*Hogae + Damdeok
Damdeok and Hogae are running towards each other.
They start a severe fight.
Hogae hears Kiha's voice, 'Come back soon. I will wait you here.'
Hogae: (shouting) She wants to talk with you. Shall I let you go?
Damdeok barely blocks Hogae's mad sword.
* Abullansa
Suzini is running on her horse towards Abullansa, there are too many soldiers on her way. She keeps shooting arrows, but they are too many.
When Suzini was about to surrounded by the enemy, Heukgae and a dozen of his men appears to help her. The soldier who were attacking Suzini is slayed by Heukgae. Suzini looks back and finds Heukgae.
Suzini also finds an enemy who is about to attack Hekgae. Suzini prepares to shoot arrow.
Heukgae: (while fighting) Dont stand dallying. Go on!!
Suzini, in tears, keeps running. Heukgae is blocking the enemy.
Heukgae is stabbed. He still fights. He is stabbed again.
He grabs a soldier who is trying to run after Suzini.
He tries to keep fighting, but there are too many enemies around him.
Suzini runs towards Abullansa, she is crying.
*Damdeok +Hogae
Damdeok attacks Hogae. Both of them are on the ground now.
Damdeok anxiously looks at Abullansa, which is in the back of Hogae.
DD: Is it you? Did you kidnap my son? (while attacking Hogae)
Hogae steps back in surprise.
DD: Is that what you want? Are you going to stabb the heart of an innocent child, and steal the power of heaven?
Will she be there, too?
Damdeok attacks in anger.
Hogae: (while defending Damdeok's sword) Your son?
Damdeok: Yes, my son. My son who was born from the woman who killed my father.
Hogae giggles, and then attacks Damdeok.
The power was so strong that Damdeok steps back.
Hogae stops fighting and starts to talk.
Hogae: No, she didn't.
Damdeok: Shut up and get out of my way.
Damdeok attacks Hogae. Hogae doesn't move.
Damdeok's sword is deep in Hogae's shoulder.
Damdeok stops in surprise.
Hogae: Your father killed himself, just like my father.
He wanted you to become that fu-cking king.
They didn't ask us what we wanted, and died as they wanted.
Damdeok drops his sword and steps back.
He is so shocked that he cannot speak a word.
Hogae: She couldn't tell you the truth. Auugh!
Hogae pulls Damdeok's sword while screaming.
The sword drops on the ground. Hogae holds his sword with his left hand.
Hogae: You must understand her, that will leave me less regret.
She is such a woman, who has been so loyal to you, and that's why I couldn't win her love.
Hogae shouts to Damdeok, who was standing motionless in shock.
Hogae: Pick up your sword. Let's end this properly.
Damdeok looks at his sword on the ground, but doesn't move.
Hogae attacks with a shout.
Damdeok, as a reflex action, tumbles on the ground, holds his sword, and swings it.
The sword stabs Hogae, who had no will to defend.
Hogae falls on his knees.
Damdeok: (shouting) Why!!
Hogae pulls out the sword.
Damdeok: Why didn't anyone tell me, why!!!
Hogae: (on his knees, even smiling,) Becuase you are the king of Jyooshin.
Hogae is falling on the ground. Damdeok holds him.
Soldiers of Hooyeon is approaching Damdeok to attack, but General Kho and his soldiers come and stop them.
Not aware of the battle going around, Damdeok and Hogae continues to talk.
Damdeok: Coime on,
Hogae: Make her live. You can do it. I couldn't.
Damdeok: Hogae.
Hogae: Go, the king of Jyooshin... and my old.... friend.
Hogae dies.
Geneal Kho and his soldiers are fighting against soldiers of Hooyeon.
General Kho shouts to Damdeok.
Gen K: You must go, your majesty.
* Abullansa
The Priest is running in a hurry.
Priest: Don't let anybody come in here. Don't allow anyone to bother me.
The Hwacheons runs out.
* Other pIace inside Abullansa
Suzini managed to hide in the temple. She is looking for Ajik.
* Megalith
Kiha looks back. The priest brings the child. The child is scared.
Priest: We don't have time. Our last defence line is broken. They are coming.
Kiha: Who is he?
Priest releases the child. The child tries to run away.
The black smoke comes out from the priest's hand, and reaches the child.
The child faints. Kiha holds the fainting child.
As walking towards the altar,
Priest: (as walking towards the altar) Bring him here. We don't have much time.
Kiha: Tell me. Who is this child?
Priest: What are you waiting for?
This is the moment that we have waited for two thousand years.
Bring him here.
Kiha: (shouting) Answere me!
Priest: Be wide awake, the shaman of fire.
Yon Hogae cannot bring the heart of the king. That child has the heavenly blood.
Kiha: Heavenly... blood?
The Priest throws his dagger aiming at the child. Kiha tries to protect the child. That moment, the dagger is reflected by the child's power.
*****************************
เรื่องต่อไปนี้ เล่าต่อจาก การที่อาจิ๊ก ถูก องครักษ์กัมดง พามาที่วัดอาบูลันซา และทัมด๊ก ทรงยกกำลัง ทหาร 4 หมื่นนาย มายังสมรภูมิรบ มีทหารของยาน และ ฮวาเซิน 1 แสน นาย
ที่วัด อาบูลันซา
โซคีฮา เดินมากับ ยอนโฮแก ในชุดเกราะ ดูงามสง่ามีราศี สมเป็น ผู้บัญชาการกองทัพใหญ่ มีกำลังทหาร 1 แสนนาย ( เพราะ พ่อ ยุนแทยอง ไว้ผมทรงใหม่ ด้วย แต่เป็นทรงเดียว กับในบท 2/3 )กำลังจะออกสู่สนามรบ โซคีฮา ในชุดอลังการ ของนักพรตหญิงสูงสุดแห่งไฟ (ชุดเดียวกับใน 2/3เหมือนกัน)
โซคีฮา : ถึงเวลาที่จะจบเรื่องราวทุกอย่างแล้ว ท่านจงไปและนำ ชายผู้นั้นมาที่นี่เถิด
ยอนโฮแก : ข้า.. ควรนำ ชายผู้นั้น มาที่นี่ ทั้งที่ยังมีลมหายใจไหม ?
โซคีฮา : ข้ายังมีเรื่องบางอย่างจะบอกเขา หลังจากที่ข้าบอกสิ่งนั้น และ เขาได้รับรู้ข้อความนั้นแล้วข้าก็จะควักหัวใจของชายผู้นั้นออกมา
ยอนโฮแก : เมื่อเราควักหัวใจของกษัตริย์จูชิน และปลดปล่อยพลังแห่งสรวงสวรรค์ออกมาแล้ว หลังจากนั้น...
โซคีฮา : พลังนี้สามารถบัญชาหยาดพิรุณ พลวายุ และเมฆเมฆาได้ตามปรารถนา จากนั้นไป พลังแห่งสรวงสวรรค์จะถูกครอบครองโดยมนุษย์แห่งโลกพิภพ พวกเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาสวรรค์อีกต่อไปแล้ว
ยอนโฮแก : ข้าขอถามท่านได้ไหม ว่าท่านมีเรื่องอะไรจะบอกกับชายผู้นั้น
โซคีฮา อึกอัก ไม่อยากบอก ยอนโฮแก : เอ่อ... เรื่องที่ข้าจะบอกกับเขาหรือ ? บางที ข้าอาจรู้เมื่อได้พบเขาแล้ว ( หรือว่า บางที โซคีฮา แค่ อยากพบ ทัมด๊ก ที่ยังมีลมหายใจอยู่ เท่านั้น)
ยอนโฮแก : ท่านจะฆ่า ชายผู้นั้น ด้วยมือ ของท่านเองอย่างนั้นหรือ ?
โซคีฮา : ข้าเคยใช้ดาบแทงที่หัวใจของเขามาก่อนแล้ว
ยอนโฮแก : แต่ครั้งนั้น ท่านบอกข้าว่าท่านจะตายพร้อมกับเขา
โซคีฮา (ยิ้มปลอบใจ และกล่าวตัดบท) : ขอให้ท่าน รีบกลับมา ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่
ยอนโฮแก เดินออกมา แต่เพียงไม่กี่ก้าว ก็หันกลับมามอง โซคีฮา (ด้วยความรู้สึกอาลัยอาวรณ์)หรือว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ยอนโฮแก จะได้เห็น โซคีฮา เสียแล้ว
แล้ว ยอนโฮแก ก็ตัดใจ เดินจากไป
ที่ลานของอาบูลันซา หน้า แท่งหิน ที่ตั้งตระหง่าน
ผู้อาวุโส ของฮวาเซิน ถือกล่องใส่สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ มาค้อมกายส่งให้ โซคีฮา โซคีฮา เปิด ฝากล่องออก หยิบสัญลักษณ์ แต่ละชิ้น ออกมาวางเรียงกัน ที่ แท่นบูชา แล้วก็ปรากฏ มีแสงแดงจ้าสว่างเรือง ออกมาจาก แท่งหิน นั้น และประกายแสง ยิ่งแดงจัดจ้าขึ้นทุกที
ในสนามรบที่ทุ่งราบ
(มีความรู้สึกว่า เป็นฉาก ที่มี ทหาร ยาน และฮวาเซิน เป็น แสน ตั้งกองทหารรับ กองทหารของโคคุเรียว และ มี วัดอาบูลันซา อยู่ด้านหลังของทุ่งราบอันป็นสมรภูมิรบในครั้งนี้)
กองทัพทั้งสองฝ่ายประจันหน้ากัน ในระยะห่าง
ทัมด๊กเงยพระพักตร์ขึ้นทอดพระเนตรไปยังอาบูลันซา สายพระเนตรจดจ้องไป ที่ แทจังโร ที่ยืน อยุ่ที่บันไดขั้นสุดท้ายของวัดอาบูลันซา ในขณะที่เหล่าฮวาเซินต่างหันมาสบตากัน(ด้วยระยะห่าง และทหารที่ขวางหน้ามีเป็นแสน ประโยคนี้น่าจะสื่อว่า ทัมด๊ก ทรงทอดพระเนตรเลยไกลจากกองทหารของยานและฮวาเซิน และเห็น อาบูลันซา อยู่ลิบๆไม่ได้สนพระทัย ทหารที่ขวางหน้าอยู่ใน ส่วนใน อาบูลันซานั้น มีแทจังโรยืนอยู่บันไดขั้นบนสุด เป็นการตัดภาพ 2 ภาพ มาต่อกัน )
ทัมด๊ก ทรงม้ามุ่งหน้าไปยังอาบูลันซา โดยต้องปะทะกับทหารยาน และฮวาเซินไปตลอดทาง ทัมด๊ก ทรง ฆ่า และฆ่า ทหารยานและฮวาเซินที่ขวางทาง
ยอนโฮแกเห็น ทัมด๊ก มุ่งหน้าไป อาบูลันซา จึงเร่งควบม้าติดตาม ทัมด๊ก ไป ทหารโคคุเรียว เข้ามาขัดขวาง แต่ ยอนโฮแกนั้น ฝีมือเลิศล้ำเชี่ยวชาญชำนาญศึก จึงฆ่า ทหารโดคุเรียวไปมากเช่นกัน และขี่ม้าตามติด ทัมด๊ก ไปอย่างไม่ลดละ
อีกฟากหนึ่งของสนามรบ
ชอโรเห็น ทัมด๊ก ทรงม้ามุ่งหน้าสู่ อาบูลันซา จึงชักม้าออกติดตาม ทัมด๊กไป จูมูชิก็เช่นกัน ( เพื่อมาทำหน้าที่ ผู้พิทักษ์ กษัตริย์จูชินไง)
ทัมด๊ก ทรงเหลียวพระพักตร์มา ด้านที่ ยอนโฮแกกำลัง ติดตามพระองค์ และใกล้เข้ามา และอีกด้านหนึ่งนั้น ก็ทรงทอดพระเนตรเห็น ซูจินี อยู่ไม่ไกลพระองค์นักเช่นกัน ทรง ร้องเรียก ซูจินี และมีพระบัญชาว่า : เจ้าล่วงหน้าไปก่อน ไปตามหาอาจิ๊ก ไปเร็วเข้า
ซูจีนี รับสนองพระบัญชา เร่งกระตุกบังเหียนม้า ให้ โจนทะยาน เร็วขึ้นอีก มุ่งหน้าสู่อาบูลันซา ทัมด๊ก ทรงชักม้าหันกลับ บ่ายหน้าไปสู่ยอนโฮแก แทน
ในลาน แท่งหิน ที่วัดอาบูลันซา
โซคีฮายืนอยู่เบื้องหน้าแท่งหิน เอื้อมมือไปสัมผัส แท่งหินที่ตั้งตระหง่าน มาเนิ่นนาน เคียงคู่ ฮวาเซิน รอคอยด้วยใจจดจ่อ แท่งหินยิ่งมีการสั่นสะเทือนรุนแรง และเรืองแสงแดงจ้ายิ่งขึ้น
ที่สมรภูมิรบ
ในที่สุด ทัมด๊ก และยอนโฮแก ก็มาประจันหน้า ซึ่งกันและกัน โดยไม่ต้องกล่าวถ้อยคำอารัมภบท ใด ใด ทัมด๊ก ชักพระแสงดาบ ออกมา ยอนโฮแก ก็ชักดาบเช่นกัน ดาบกระทบกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า ( เพราะทัมด๊ก ทรงปรารถนา จะบุกเข้าไป วัด อาบูลันซา ให้เร็วที่สุด )
ยอนโฮแก แว่วได้ยินเสียงของโซคีฮาที่บอกประโยคสุดท้ายว่า..... ขอให้ท่านรีบกลับมา ข้าจะรอท่านอยู่ที่นี่....
ยอนโฮแก ตระโกน ทูลว่า: นางมีเรื่องจะบอกกับพระองค์ ข้าควรปล่อยท่านไปหรือไม่ ? แล้วก็ใช้ดาบฟาดฟัน ทัมด๊ก อย่างบ้าคลั่ง ทัมด๊ก รับดาบที่ รุนแรงตามอารมณ์ของยอนโฮแกทรงหลบหลีกได้อย่างหวุดหวิด
ณ อาบูลันซา
ซูจีนี ควบม้าบุกตะลุยฝ่า ทหารของยานและฮวาเซิน เพื่อ จะเข้าสู่ อาบูลันซา แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย ซูจินี ยิงธนู เพื่อเบิกทางเข้าไปแต่ว่าทหารยานและฮวาเซินนั้นมีจำนวนมากมาย และ หนุนเนื่องกันเข้ามา ขัดขวางไม่ขาดสายจน ซูจีนี อยู่ท่ามกลางทหารฝ่ายตรงข้าม ฮึกแกและทหารฝ่ายโคคุเรียว ตามเข้ามาช่วย ซูจินี เข่นฆ่าทหารของข้าศึกที่จู่โจม ซูจีนี อยู่ จนซูจินี สามารถ รุกคืบไปข้างหน้า ได้ แต่เมื่อ ซูจินี เหลียวหันหลังกลับมาดู ฮีกแก ก็พบว่า ฮีกแก เอง กลับอยู่ในวงล้อมของข้าศึกแทน กำลังต่อสู้ อย่างดุเดือด ซูจินี ยกธนูขึ้นเล็งเตรียมปล่อยลูกธนู แต่ ฮีกแก กลับ บอกว่า : เจ้าอย่ามัวเสียเวลาชักช้า รีบไปเร็ว เร็วเข้าซี
ซูจีนี น้ำตากลบดวงตา ฮึกแกยังคงต้านข้าศึกไว้เต็มความสามารถ แม้จะถูกดาบศัตรูจ้วงแทง ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังคงสู้ไม่ถอย ฮึกแกโดนแทงอีกครั้ง เมื่อเข้าขวางข้าศึกที่จะตามซูจีนีไป แต่ ฮีกแกยังคงสู้และสู้ต่อไป ( คุณปู่ แม่ทัพ ของจูมูชิ สู้ แบบ ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชาย ฮีกแก ต้องไว้ชื่อ ให้โลกลือ เผ่าจุนโน )หากแต่เหล่าอริร้ายมากมายนั้นล้อมไว้หมดทุกด้าน ซูจีนียังคงขี่ม้าวิ่ง ฝ่าเข้าไปอย่างไม่ย่อท้อ เพื่อจะไปให้ถึง อาบูลันซา ทั้งน้ำตา ห่วง ก็ แสนห่วง ฮีกแก ผู้ ที่ ยังไม่เป็นแต่ก็เหมือน พ่อบุญธรรม ของซูจินี เอง แต่ข้างหน้า นั้นเล่า มี อาจิ๊ก หลานชาย ที่ได้ ฟูมฟัก เลี้ยงดู มาด้วยความรักเอ็นดู ถึง 8 ปี ไม่ใช่ลูก ก็เหมือนลูก เช่นกัน
ใน สนามรบ
ทัมด๊ก และ ยอนโฮแก ต่างลงจากหลังม้าต่อสู้กันบนพื้นราบของสมรภูมิ
ทัมด๊ก ทอดพระเนตรไปยังอาบูลันซาที่ตั้งอยู่ทางเบื้องหลังของ ยอนโฮแกอย่างร้อนพระทัย ทรงปรารถนา จะไปให้ถึง อย่างเร็วที่สุด แต่เพราะยอนโฮแก เข้ามา นัวเนีย ประชิด ติดพระองค์ พัลวันพัลเก ด้วยเพลงดาบที่รุนแรง ทำให้ ยังเข้าไปไม่ถึง อาบูลันซา
ทัมด๊ก ทรงถามยอนโอแก ในระหว่างที่ต่อสู้กันอยู่นั้นว่า : เป็นเจ้าหรือ ? เจ้าใช่ไหมที่ลักพาลูกชายของข้าไป ?
ยอนโฮแกถอยหลังอย่างตกใจ
ทัมด๊ก : นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าต้องการ? เจ้าจะแทงดาบลงบนหัวใจของเด็กน้อยไร้เดียงสาผู้หนึ่งเพียงเพื่อขโมยพลังแห่งสรวงสวรรค์เช่นนั้นหรือ ? แล้วนางล่ะ นางอยู่ที่นั่นด้วยใช่ไหม ?
ทัมด๊ก ฟันพระแสงดาบเข้าใส่อีกครั้งอย่างกริ้วจัด
ยอนโฮแก ยกดาบขึ้นรับพระแสงดาบดาบของทัมด๊ก ย้อนทูลถามว่า : ลูกชายของพระองค์อย่างนั้นรึ ?
ทัมด๊ก : ใช่! ลูกชายของข้า.. ลูกชายที่เกิดจากหญิงที่ฆ่าเสด็จพ่อของข้า
ยอนโฮแกหัวเราะหยัน แล้วฟันดาบไปที่ ทัมด๊ก ตอบโต้กลับไปอีกครั้ง แรงที่ฟันลงไปครั้งนี้ ทำให้ทัมด๊ก ทรงเซไปด้านหลัง
แล้วยอนโฮแก ก็หยุด การใช้ดาบฟาดฟัน และ ทูล ว่า : ไม่ใช่หรอก นางไม่ได้ทำ
ทัมด๊ก : เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว หลีกทางให้ข้า
ทัมด๊ก ใช้พระแสงดาบฟาดฟัน ยอนโฮแกอีกครั้ง แต่คราวนี้ ยอนโฮแก ไม่ได้หลบหลีก ทำให้พระแสงดาบของ ทัมด๊ก ฟันลงบนไหล่ของยอนโฮแกเต็มแรง
ทัมด๊ก ทรงตกพระทัย
ยอนโฮแก : พระบิดาของพระองค์ ทรง อัตวินิบาตกรรม (ฆ่าตัวตาย) พระองค์เอง เช่นเดียวกับท่านพ่อของข้า กษัตริย์พระองค์ก่อนทรงปรารถนาให้ท่านขึ้นเป็นกษัตริย์งี่เง่าที่พวกเขาโง่งมหลงรอคอย กันมาแสนนาน พวกเขาทั้งสองเหมือนกัน ต่างไม่เคยถามว่าเราปรารถนาสิ่งใด แล้วก็พากันตายแบบที่พวกเขาอยากทำกัน
ทัมด๊ก ทรงปล่อยพระหัตถ์จากพระแสงดาบ พระบาทก้าวถอยหลัง ทรงสะเทือนพระทัย ในสิ่งที่ทรงได้ยิน อยู่ในขณะนั้นจนมิอาจดำรัสประโยคใดได้
ยอนโฮแก : นางไม่ได้บอกความจริงแก่พระองค์ ไม่ อ๊ากกกก..!
ยอนโฮแกดึงพระแสงดาบของทัมด๊กออกจากไหล่พร้อมอุทานอย่างเจ็บปวด
พระแสงดาบนั้นตกลงบนพื้นดิน โฮแกประคองถือดาบของตนไว้ด้วยมือซ้าย
ยอนโฮแก : พระองค์ไม่ควรเข้าใจนางผิด.. มันคงทำให้ข้าเสียใจน้อยลง นางเป็นเพียงอิสตรีที่ภักดียิ่งต่อพระองค์
และนั่นเป็นเหตุให้ข้าไม่อาจเอาชนะใจนางได้ จนแม้บัดนี้
ยอนโฮแกตะโกนใส่ทัมด๊กที่ยังคงทรงนิ่งอยู่เพราะสะเทือนพระทัย กับสิ่ง ที่ยอนโฮแก พูดออกมา
ยอนโฮแก : หยิบดาบของพระองค์ขึ้นมา แล้วจบเรื่องนี้เสีย
ทัมด๊ก ทรงทอดพระเนตรพระแสงดาบของพระองค์ที่หล่นอยู่บนพื้น ทว่ามิได้ขยับพระองค์แต่อย่างใด
ยอนโฮแกเข้าจู่โจมพร้อมตวาดเสียงดัง
ทัมด๊ก ทรงกลิ้งพระองค์หลบไปบนพื้นโดยสัญชาติญาณ พลันทรงคว้าพระแสงดาบและเหวี่ยงออกไป
พระแสงดาบดาบนั้นพุ่งเสียบ ยอนโฮแกผู้มิเหลือกำลังใจจะปัดป้อง ยอนโฮแกทรุดตัวลงบนพื้นดิน
ทัมด๊ก ทรงตะโกน : เพราะเหตุใด ! ทำไม
ยอนโฮแกดึงพระแสงดาบออก
ทัมด๊ก : เพราะเหตุใดจึงไม่มีใครบอกข้า! ทำไม !
ยอนโฮแก แม้ทรุดกายคุกเข่าแต่ยังยิ้มทูลว่า : ก็ เพราะพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์แห่งจูชิน
ยอนโฮแกล้มลงบนพื้น ทัมด๊ก ทรงประคองร่างของยอนโฮแกไว้ ทหารยาน-ฮวาเซินกำลังจะกรูเข้ามาจะรุม ทัมด๊ก แต่ ขุนพลโกและเหล่าทหารฝ่ายโคคุเรียวมาทันเหตุการณ์ และหยุดทหารยาน-ฮวาเซินไว้ได้
โดยมิได้สนใจความเป็นไปในสนามรบรอบด้านเลย ทัมด๊ก และ ยอนโฮแกยังคงพูดจากันต่อ
ทัมด๊ก : เร็วๆ เข้า..
ยอนโฮแก : โปรดทำให้นางมีชีวิตอยู่ต่อไป พระองค์ทรงทำได้ แต่ข้านั้นไม่อาจ...
ทัมด๊ก ทรงเสียพระทัย ที่มิได้ทรงมีเจตนา จะฆ่า ยอนโฮแก เลยแม้แต่น้อย ได้แต่ตรัสเรียก อย่างเศร้าพระทัย : โฮแก...
ยอนโฮแก : ไปสิ ! กษัตริย์จูชิน.. และ.. เพื่อนเก่าของข้า..
ยอนโฮแกสิ้นใจแล้ว แม่ทัพโกและเหล่าทหารหาญยังคงต่อสู้ต่อต้านทหารฝ่ายยานและฮวาเซินอย่างเต็มกำลัง แม่ทัพโก ตะโกนกราบทูล เตือน ทัมด๊ก ที่ยังทรงเสียพระทัย กับการจากไปของยอนโฮแก : ฝ่าบาทเสด็จพระราชดำเนินเถิดพะย่ะค่ะ
วัด อาบูลันซา
แทจังโรเดินมาอย่างรีบเร่ง หันไปสั่งทหาร ฮวาเซิน
แทจังโร : อย่าให้ผู้ใดเข้ามาได้! อย่าให้ ผู้บุกรุกเข้ามารบกวนข้า!
เหล่าสาวกแห่งฮวาเชินต่างพากันรีบออกไป
อีกด้านหนึ่ง ภายใน อาบูลันซา
ซูจีนี แอบเข้ามาใน อาบูลันซาได้ พยายามตามหาอาจิ๊ก
ณ เบื้องหน้า แท่งหิน
โซคีฮาเหลียวมาเห็น แทจังโรนำเด็กชายผู้หนึ่ง ที่ชั้นบนสุดของบันได ใช้มือวางกลางกระหม่อมเด็กน้อยกำลังตื่นกลัว ค่อยๆพาเดินลงบันไดมา
แทจังโร : เราไม่มีเวลาเหลือแล้ว แนวหลังของเรากำลังจะพ่ายแพ้ พวกนั้นกำลังมา
โซคีฮา : เด็กคนนี้เป็นใคร?
เมื่อลงมาถึงลาน ชั้นล่าง แทจังโรก็ ปล่อยตัวอาจิ๊ก อาจิ๊กพยายามจะวิ่งหนี ทว่ากลุ่มควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากมือของแทจังโรและคว้าเอาตัวอาจิ๊กไว้ได้ อาจิ๊กหมดสติไป
โซคีฮา เข้ามา อุ้มอาจิ๊กไว้ ด้วยสัญชาตญาณ
แทจังโร ที่อยู่ข้างแท่นบูชา : นำเด็กนั่นมานี่ พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้ว
โซคีฮาอุ้มร่างอาจิ๊กที่ไร้สตินั้นขึ้น เดินไปยังแท่นบูชา
โซคีฮา : บอกข้าสิ! เด็กคนนี้เป็นใคร ?
แทจังโร : เจ้ายังรอหาสิ่งใดอีก ?
โซคีฮา ตะโกน : ตอบข้ามา !
แทจังโร : ตั้งสติให้ดีสิ นักพรตหญิงแห่งไฟ.. ยอนโฮแกไม่อาจนำหัวใจกษัตริย์จูชินมาให้เราได้แล้ว แต่ทว่าเด็กนั่นมีสายโลหิตแห่งสวรรค์
โซคีฮา : สายโลหิต.. แห่งสวรรค์.. เช่นนั้นหรือ ?
แทจังโรขว้างดาบสั้นเล็งไปที่ อาจิ๊ก โซคีฮาพยายามปกป้องอาจิ๊กไว้ แต่แล้ว ดาบสั้นของ แทจังโรกลับกระเด็นออกไปด้วยพลังบุญญาธิการของอาจิ๊ก เอง
Copyright @ Amornbyj & Kelly
