คาจิน สืบทอดการเป็นทายาท รับตำแหน่งนักพรตหญิงสูงสุดแห่งไฟ ของเผ่าเสือ มีพลังไฟธรรมชาติ เป็นอำนาจ ต่อมา ถูก เทพฮวานอุง ใช้ลูกแก้วสีแดง มาเก็บกักเอาพลังไฟของคาจินไปใส่ไว้ เทพฮวานอุง ทรงประทานต่อให้ แชโอ ธิดาแห่งเผ่าหมี เพื่อใช้พลังไฟนี้ให้เกิดประโยชน์ต่อชาวโลกต่อไป และทรงสอนวิธี ใช้ ให้ แชโอมีพระโอรส กับ เทพฮวานอุง ( นี่ก็เป็นเรื่องผิดธรรมชาติ ที่เทพฮวานอุง ทรงรักกับมนุษย์และ ได้ มนุษย์ เป็นมเหสี ในขณะที่ทรงดำรงความเป็นเทพบนสวรรค์ ขอเสริม ว่า ในเรื่องราว ทางวรรณคดี ต่างๆ เทพ ที่จะลงมาอยู่ แบบมีความรัก ในโลกมนุษย์ จะต้อง เสด็จลงมา เป็น ภาค อวตาร เช่น พระนารายณ์ อวตาร ลงเป็นพระราม และพระลักษมี ต้องอวตาร ลงมา เป็น นางสีดา รวมทั้ง มีการ อวตารลงมาของพระอิศวร เป็นบางครั้ง พระอุมา ก็ต้อง อวตารลงมาเหมือนกัน เทพจะไม่มีมเหสีเป็นมนุษย์ธรรมดา แม้แต่ประวัติชนชาติเกาหลีเอง เทพฮวานอุง ต้องแปลงกาย ลงมา เป็นชายหนุ่ม เพื่อแต่งงาน กับอุงนิยอ หมีสาว ที่อยากเป็นมนุษย์ วิงวอนขอพรกับเทพฮวานอุง ได้เข้าไปภาวนาจำศิลในถ้ำ จนกลายเป็นหญิงสาว ต่อ มา อยาก มีลูก ก็ ไปอ้อนวอนที่ใต้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ขอมีลูกอีก เทพฮวานอุง ทรงลงมาเพื่อประทานพระโอรสให้ และ ทำให้ กำเนิด ทันกุนวันคอม ปฐมกษัตริย์ของเกาหลี ซึ่งเทพฮวานอุงแปลงกายลงมาเป็นชายหนุ่มแล้วก็คืนสู่สวรรค์ ( อ้อ เท่าที่อ่านมา ทันกุน เป็นคำเรียก ตำแหน่ง หรือราชวงศ์ มีการใช้ว่า มีทันกุน ทั้ง สิ้น 47 พระองค์ เห็นบางที่ใช้เรียก ปฐมกษัตริย์พระองค์นี้ว่า กษัตริย์ ทันกุน น่า จะเป็นการเรียกตำแหน่งซ้อน กัน คำว่า ทันกุน ไม่น่าจะเป็น พระนาม ผิดถูกอย่างไร ผู้รู้ ทักท้วงได้นะคะ)
ดังนั้นมันก็เลยต้องเกิด เป็น โศกนาฎกรรม อำลา ของ เทพฮวานอุง และ แซโอ
แชโอ ไม่ได้ มีโอกาส แม้แต่จะให้น้ำนมกับพระโอรส
แต่อย่างไรก็ตาม แชโอ ถือเป็น มารดาแห่งบรรพชน เพราะพระโอรส คือ ทันกุนวันคอม (เหมือนอุง-นิยอ)
ละครไม่สื่อ ว่า แชโอ รู้สึกอย่าง ในขณะใกล้ตาย คงเศร้าสร้อยแต่ไม่ได้โกรธเทพฮวานอุง ยอมรับชะตากรรมเสียมากกว่า
ส่วนคาจิน ได้ ตั้งสัตย์อธิษฐานว่า ในชาตินี้ นางไม่ได้ ฮวานอุง นางขอติดตามไปชาติหน้าในขณะที่ตัดสินใจ ไปโจมตีหมู่บ้านของแชโอ และชิงโอรสมา หวังในใจว่าจะขโมยของรักของเทพฮวานอุง เพื่อแลกเปลี่ยน พลังไฟคืน แต่เหตุการณ์พลิกผันให้ คาจิน โยนโอรสทิ้งลงเหว ทั้งเคียดแค้น แสลงหู กับประโยคว่า โปรดคืนลูกของเรามา คาจิน ยิ่งแค้นจัด แถม พูดความในใจออกไปว่า เขาควรเป็นลูกของข้า...ก่อนโยนลงเหว ก็พูดว่า เด็กคนนี้ เป็นของข้าเช่นกัน เมื่อแซโอตาย คาจิน ผู้ใจเด็ด และทระนง บอก เทพฮวานอุง ว่า ข้าไม่คิดเป็นพสกนิกรของพระองค์ ข้าเป็นราชินีด้วยตัวข้าเอง แล้วก็ หงายหลังลงหน้าผาตายตามแชโอไป ฮวานอุงกลับคืนสวรรค์
กงกรรมกงเกวียน เวียนมาบรรจบกัน อีก 2 พันปี ต่อมา
ในยุคสมัยนี้ การเป็นกรรมสิทธ์ สิ่งของบางอย่าง ต้องมีการจดทะเบียนลิขสิทธิ์ จะจดที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา หากเป็น วิชา ความรู้ ผลิตภัณฑ์จากสติปัญญาของเจ้าของ หากเป็นอสังหาริมทรัพย์ เช่น ที่ดิน ก็ต้องจดทะเบียนที่สำนักงานที่ดินเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เมื่อ 2 พันปี คาจิน เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ พลังไฟ ส่วน แชโอ เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ลูกแก้วสีแดง ที่บรรจุพลังไฟ แล้ว ในชาติใหม่ จะขึ้นทะเบียนความเป็นเจ้าของกันอย่างไรดี ที่จะเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ร่วมกัน ไม่มีทางอื่น นอกจากต้องมาเป็นพี่น้องกัน
แต่ หลักศาสนา พุทธ มีเรื่องกฎแห่งกรรม สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม
ในชาติภพใหม่ โซคีฮา จึงเป็นผู้ครอบครอง ลูกแก้ว จี้ ฟินิกซ์ เป็นมรดกที่ท่านแม่มอบให้ครอบครอง ส่วน ซูจินี กลับมีพลังไปในตัวเอง เพียงแต่ไม่รู้วิธีใช้ โซคีฮา ต้องรับชะตากรรม เป็นฟินิกซ์ดำ เป็นคนอุ้มท้อง โอรส ของทัมด๊ก และไม่มีโอกาส เป็นมารดาที่ได้เลี้ยงพระโอรสเอง
ทั้งคาจิน และแชโอ มีกรรมเป็นเครื่องนำชี้ คาจิน ที่มุ่งมั่นด้วยดวงจิตสุดท้ายจิตที่แรงกล้าของคาจิน ทำให้ โซคีฮา ได้รับความรักจาก ทัมด๊ก ในชาตินี้ พร้อมอาถรรพ์ ว่า ผู้เป็นที่รักของฮวานอุง ต้องเป็นฟินิกซ์ดำ และจะถูก ฮวานอุงประหารอีก แต่ ในชาติภพใหม่ ทัมด๊ก เป็นมนุษย์ ที่ต้องการตัดขาดอำนาจสวรรค์ ที่ครอบคลุมบงการโลกมนุษย์ โซคีฮา เลยไม่ถูก ทัมด๊ก ประหารด้วยธนูวิเศษ
อย่างไรก็ตาม โซคีฮา มีพื้นเพของเผ่าเสือ ที่อารมณ์รุนแรง ดุร้าย และฆ่าไม่เลือก มีคำโบราณ ที่กล่าวว่า แม้แต่เสือมันยังไม่กัดลูกตัวเอง จึงไม่แปลก ที่ โซคีฮา ฆ่า ทัมด๊ก ได้ ทั้ง ๆ รักแสนรัก ยกเว้น ก็เพียงลูก นั่นเป็นสัญชาตญาณของเสือ ไม่ว่า โลกจะผันแปรไปอย่างไร นั่นเอง
ขอเล่าชาดก 2 เรื่อง เรื่องแรกว่าจิต ดวงสุดท้าย สำคัญอย่างไร
ในพุทธกาล มีพระมเหสี ของพระเจ้า ประเสนทิโกสน ( ไม่มั่นใจในนามพระมเหสี เลยขอไม่เอ่ยถึง) หลังจาก พระพุทธเจ้า เสด็จมาเมืองโกศล พระสวามีทรงเคารพนับถือคำสอนของพระพุทธเจ้า ทรงเป็นพุทธมามก พระนางก็นับถือตาม พระนาง ใจบุญ ทำบุญ ทำกุศล ยิ่งใหญ่มหาศาล ถือว่า พระนางทำบุญมาก อย่างยิ่งไม่มีผู้ใดเปรียบเทียบ ต่อมาพระนางประชวร และสิ้นพระชนม์ ก่อนสิ้นพระทัย พระนาง หวนระลึกถึง และทรงมีความเศร้าหมองที่ครั้งหนึ่งในชีวิตของพระนาง พระนางเคยกล่าวดูถูก ดูหมิ่นพระสวามี ว่า พระสวามี โง่ จริงๆ เป็นถึงกษัตริย์ แต่ไม่มีสติปัญญา สู้กับประชาชนธรรมดาก็ไม่ได้( พระเจ้าประเสนทิโกศล ท้าแข่ง กับประชาชน ในการจัดตกแต่ง ข้าวของที่ถวายพระพุทธเจ้า มีประชาชน ทำได้สวยงามกว่าพระองค์ จึงถูกพระมเหสี กล่าววาจาดูหมิ่น) ขณะ จิตดวงสุดท้าย จะดับลับลา ทรงมีแต่กระวนกระวาย เสียพระทัย ไม่ได้ มีจิตปลื้มปิติกับผลบุญที่ทรงทำมาเลย เมื่อสิ้นพระชนม์ ดวงจิต ที่คิดแต่เรื่องไม่ดี ทำให้พระนางตกไปอยู่ ในนรก เมื่อ พระพุทธเจ้ารับนิมนต์เข้ามาในพระราชวัง ต้องคอยดลพระทัย ให้ พระเจ้าประเสนทิโกศล ที่ตั้งพระทัยจะทูลถามถึงพระมเหสี ว่าสิ้นพระชนม์แล้วไปอยู่ที่ใด ลืมทูลถามเรื่องนี้ทุกครั้งที่เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า จนผ่านไปเจ็ดวัน พระมเหสี หมดกรรม จึงได้ขึ้นไปเสวยบุญ เป็นเทพธิดา มีปราสาทสวยงามเสวยสุขในสวรรค์ แล้ว ทรงเลิกดลพระทัย เมื่อ ทรงตอบคำถามที่พระเจ้าประเสนทิโกสนทูลถาม พระพุทธเจ้า ทรงตอบความจริงที่ทำให้พระเจ้าประเสนทิโกสนสบายพระทัย ชาดก นี้เป็นคำสอนว่า แม้จะทำบุญมหากุศลเพียงใด หากตอนดวงจิตจะดับนั้น ถ้าจิตไม่รับรู้ เรื่องคุณงามความดี ไปหลงเศร้าหมองกับเรื่องกรรม จิตดวงนั้น จะไปสู่ อบาย ก่อนทันที เมื่อหลุดพ้นจึงจะได้เสวย ผลบุญ (ดังนั้น ผู้ อ่านทุกท่าน ก่อนตาย ต้องระลึก ถึงแต่ ความดีงามทั้งหลายที่เรา บำเพ็ญเพียร สร้างกุศลไว้นะคะ)
อีกตัวอย่าง เรื่องของการตั้งจิตอธิษฐาน
พระกุมาร ชาลี พระกุมารี กัณหา พระโอรส ธิดา ของพระเวสสันดร เมื่อพระบิดา ทรงประทานให้เป็นทาสของพราหมณ์ ชูชก เป็นการให้ทานที่ยิ่งใหญ่ ทั้งสองกุมาร กุมารี โดนชูชกดุด่าเฆี่ยนตี ไปตลอดทางในป่า เป็นการขู่ขวัญ กำราบ ไว้ก่อน ทั้งที่ไม่ได้ทรงดื้อดึงแต่อย่างใดเลย ตอนกลางคืน ก็เอาเชือก มัด มือ สองกุมารผูกโยงไว้ที่โคนต้นไม้ ตัวชูชก ปีนขึ้นไปนอนบนต้นไม้ เพื่อ ป้องกัน อันตรายจากสัตว์ร้าย พระชาลี ไม่ได้ น้อยพระทัย พระบิดา แต่อย่างใด ก้มหน้า รับกรรม แต่ พระกุมารี กัณหา ทรงน้อยพระทัย ตรัสว่า ไม่ขอเกิด มาเป็นลูก พระเวสสันดร อีกแล้ว เมื่อมาถึงสมัย เจ้าชายสิตธัตถะ จึงมีเพียงพระกุมารชาลี พระองค์เดียว มาเป็นพระโอรส ราหุล ของเจ้าชาย สิตธัตถะ
เพื่อนๆ อ่านแล้ว ก็พึงจำไว้เป็นตัวอย่างนะคะ มันเหมือนเป็นการตั้งสัตย์อธิษฐาน ฉะนั้น หากคิดจะตั้ง ก็ตั้งจิตแต่ในสิ่งดี ๆนะคะ
แชโอ มีชีวิต ในชาติภพใหม่ 2 พันปี ถัดมา เป็น อย่างที่เห็น เหมือน แอบรักเขาข้างเดียว เป็นเกลียวเชือก กว่าจะได้รับพระเมตตา ก็ ท้ายเรื่องแล้วโน่นแน่ะ ก็ เป็นกรรมที่ผูกกันมาจาก 2 พันปีก่อนนั่นเอง
จะว่าไปเรื่อง ตำนานจอมกษัตริย์ เทพสวรรค์ ก็ มีที่มาที่ไป ตามหลักศาสนาพุทธ ที่สามารถอธิบายได้ รวมถึงที่ละคร สื่อ ทัมด๊ก ว่า ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีพระเมตตาต่อพสกนิกร นั่น เป็นเพราะพระองค์จริงก็ถูกบันทึกไว้เช่นนั้น เพราะ ศาสนา พุทธ ได้เข้ามาสู่ โคคุเรียว ในสมัยของกษัตริย์ โซซูริม พระปิตุลา และทรงรับไว้ ในโคคุเรียว จึงไม่แปลกที่เชื้อพระวงศ์ จะพากันรับ ศาสนาพุทธ เข้ามาเป็นศาสนาประจำใจ
ในชาติที่แล้ว แชโอเป็นพระมารดาของทันกุนวันคอม ปฐมกษัตริย์ของคาบสมุทรเกาหลี
2 พันปีต่อมา โซคีฮา ก็ได้เป็นพระมารดา กษัตริย์ องค์ที่ 20 ที่มีพระชนม์ยืนยาว เป็นกษัตริย์ ที่ยิ่งใหญ่ ไม่แพ้พระบิดา กษัตริย์ จังซู โอรส กษัตริย์ กวางแกโท มหาราช
ขอเชิญเพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านแสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยน กันได้นะคะ ไม่เห็นด้วย ก็ไม่ว่ากันค่ะ
หวังว่า คงไม่ทำให้สับสน ระหว่าง เรื่องของละคร และเรื่องตามประวัติศาสตร์นะคะ
Amornbyj : Writer
